Anonim halk edebiyatının en kısa nazım biçimi olan “Mani”, tek dörtlükle ve yedili hece ölçüsüyle söylenen şiirlerdir. Manilerin en belirgin özelliklerinden birisi de kafiye şemasının “aaxa” şeklinde olmasıdır. Maniler “Düz, kesik, yedekli ve karşılıklı” olmak üzere dört farklı başlıkta incelenmektedir. Ayrıca Bkz -> Mani Nedir?
Mani Örnekleri
Bir sevdanın deresi
Bizim köyün dedesi
Beni odur mahveden
O gözlerin sevgisi
Arabası sürgülü
Saçları da örgülü
Babasından istedim
Güzel yüzlü sümbülü
Huzur verir kalplere
Sevgi katar sevgime
Mavi gözlü sevdiğim
Köle etti kendine
Gece çıktım ayaza
Durdum baktım beyaza
Hayal ettim yarimi
Yine kaldım ayaza
Kalbimdeki gülümsün
Sen bendeki ölümsün
Dışarı bi bakarsan
Belki beni görürsün
Yıldız doğar izlerim
Hep yolunu gözlerim
Benim güzel sevdiğim
Sensiz günü neylerim
Hasret yükü ağırdır
Gönlüm seni çağırır
Sevdana yaz misali
Gönlüme kar yağdırır
Benim elvan çiçeklim
Anlam veren gamzelim
Bana bunu yaşatan
Al yazmalı sevgilim
Deli gibi bakışın
Keçi gibi inadın
Seviyorum hayalim
Sahibimsin aşkımın
Hey serçeler serçeler
Erik dalı sevseler
Aslanları görünce
Ufak ufak kaçsalar