İstiklal Marşı’nın Tahlili 6.Kıta

6.KITA:

Bastığın yerleri ”toprak!” diyerek geçme, tanı!

Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.

Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:

Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı. 

İstiklal Marşı’mızın altıncı kıtasında şair mecaz-ı mürsel yoluyla toprağın altında binlerce kefensiz şehidin yattığını, bunların toprakla bütünleşip vatanı oluşturduğunu söylüyor. Burada doğrudan şehitlerden söz edilmektedir. Şimdi toprağın üstünde yaşayanlar ise şehitlerin torunlarıdır ve büyük sorumlulukları vardır. Atalarının canlarını vererek savunduğu bu toprakları korumalıdırlar. Bu yolda en büyük fedakarlık ölümdür. Ecdadımız bu fedakarlığı icap ettiğinde düşünmeden yapmıştır. Onlara layık olabilmek, aynı fedakarlığı göze almaktır. Eğer onların yaptıklarını biz torunları olarak yapamazsak şehitlerimizin, atalarımızın ruhlarını inciteceğimizi söylüyor.

Eğer şehitlerimizin toprakta rahat uyumalarını istiyorsak onlar gibi hiç düşünmeden canlarımızı feda etmemiz gerektiğini söylüyor şair. “cennet vatan” tamlamasında teşbih-i beliğ sanatı vardır. Bu teşbih izleyen kıtada da tekrarlanıyor. Bu teşbih-i beliğ halk dilinde deyim olarak kullanılan bir deyimdir.